موضوع انشا:زندگی

موضوع انشا:زندگی

به نام خدا

موضوع انشا:زندگی

 ------تا حالا درباره زندگی فکر کرده ای؟درباره این که با چه کلماتی ربط دارد،چه طور؟معنی آن چیست؟

 -------زندگی با کلمات حیات ووجود وزیستن مرتبط است.حال زندگی چیست؟اگر خنده است چرا گریه می کنیم؟اگر گریه است چرا خنده می کنیم؟اگر مرگ است چرا زندگی می کنیم؟اگر زندگی است چرا می میریم؟اگر عشق است چرا به آن نمی رسیم؟اگر عشق نیست چرا عاشقیم؟

 ------زندگی معجزه حیات است.زندگی با کلمه های من وتو ساخته می شود.پس می توانیم زیبایی زندگی را با کلمات خودمان بسازیم.

------شاخه های درخت زندگی موجب حیات و زیستن ما می شوند.زندگی خوردن چای ودیشلمه نیست!زندگی غبار کدورت ها نیست!زندگی شکر آب کردن ارتباط خودمان با دیگران نیست!بلکه جریان رود خانه حیات است.رشته های زندگی ما در چه اثری گسیخته می شوند؟

-------آری زندگی این است،می خواهم آن را به زیباترین گونه ممکن،ببینم؛وقتی ناراحتی زندگی لبخند می زند.وقتی،خوشحالی پس زندگی کن.

-------وقتی ناراحتی باز هم زنگی کن،امّا صادقانه نه خبیسانه.زندگی یعنی جان؛یعنی حیات،عمر،زنده بودن و....ما جان داریم پس به درستی باید از زندگی استفاده کرد.

-------زندگی فراز و فرودهایی دارد.باید با صبر و توکّل به خداوند خود را از مشکلات متعدد زندگی وارهانیم وبا پرداختن به راز ونیاز با خداوند بلند مرتبه وتعالی خود را در نزد حق تعالی عزیز و عزّتمند گردانیم.

-------*اَلا بِذِکرِاللهِ تَطمئِنُ القُلوب*

-------آگاه باشید دل ها تنها با یاد خدا آرام می شوند.

-------زنده بودنمان یکی از نعمت های است که مردگان در حسرت وافسوس در تجربه دوباره آن هستند.زندگی جورچینی است که ثانیه ها آن را می چینند.پس هر ثانیه را فرصت بدانیم واز آن به درستی ومفید استفاده کنیم.

-------به سخنی از سهراب سپهری درباره زندگی توجه کنید:

-------*تا شقایق هست،زندگی باید کرد.* 

پایان

(-------)نشان می دهد که در متن فرو رفتگی است.

انشا امروز یا دیروز؟

امروز یا دیروز؟

به نام خالق هستی

امروز یا دیروز؟

     هرجور که فکرش را میکنم نمی توانم دنیا را طوری تصور کنم که در آن ظلم وجود نداشته باشد اما در هر دوره ی زمانی مردم ایران توانسته اند ظلم ظالمان را  نادیده بگیرند. مثل صفا و صمیمیت مردم ایران در دوران گذشته که حتی وقتی که به انها ظلم میکردند،دل هایشان شاد بود.

امروز یا دیروز؟

     یاد رادیو ها بخیرٍ، همان رادیو هایی که شروع جنگ اعلام کردند و هجده ماه بعد آزادی همان خرمشهر را اعلام کردند.خرمشهری که نماد مقاومت در ایران است.

     آن روز ها کلاس درس جبهه بود، درس هایشان غیرت و مردانگی بود. معلم ها حاج حسین ها بودند و گاهی بچه های کوچک.

     آن روز ترس از ننوشتن تکلیف و تنبیه و نمره نبود، گویی اصلا ترسی میان مردانی که برای دفاع از ناموس خود، داوطلبانه روی مین رفتند و داغی چندین ساله برای مادر به یادگار گذاشتند.

امروز یا دیروز؟

   آن روز ها دود توپ ها، تفنگ ها، و تانک ها ابر های آسمان را تشکیل می دادند و موشک ها باران شهر ها بودند.

    از شهیدان داخل خاک گفتم ولی شهیدان زنده را از یاد بردم، جانبازان...

کسانی که هر از گاهی شهید خاکی میشوند.کسانی که به جای چاقو های ضامندار خدا ضامنشان است.کسانی که به ناچار از نوجوانی به بعد نتوانستند از پا یا دست و یا هردو نتوانسته اند استفاده کنند و بعضی نا خواسته آسیب های نا بخشودنی به اطرافیان میزنند.باز با این حال دمه همه ی آنها گرم ...

امروز یا دیروز؟

   آنروز ها مرد هایی نبودند که آبروی دیگر مرد ها را ببرند. مرد های که آدمیزاد نمیداند به آنها باید به چشم خواهر نگاه کند یا برادر. افرادی که به حساب های بانکی خرج از کشورشان دل خوش کرده اند در حالی که طلا های کسی که بهشان راه رفتن و حرف زدن یاد داده است با قرض های پدرهایشان مقابله میکنند. افرادی که دل خوشی هایشان مد روز و ادکلن هایشان است.

امروز یا دیروز؟

  آنروز ها خبری از موبایل و اس ام اس ها نبود طوری که در هر دو سه خانه شاید می توانستیم یک تلفن خانگی پیدا کنیم. در حالی که دید و بازدید ها بسیار بیشتر بود.به جای خواندن جوک های که در آن ها توهین به قومیت های مختلف است شاهنامه خوانی، خواندن فال حافظ، تفسیر قرآن و کارهایی از این قبیل بود.

      بگذریم....

                 حرفهایم تکراریست....

                              این حرفها انشایی برای نمره نیست......

                                         در دیروز مردم انسان بودند اما امروز فقط آدم اند....

 

انشا پیراهن من

سلام* من  می خواهم داستان زندگی ام را برایتان تعریف کنم*

من پیراهنی بچّه گانه در یک فروشگاه پشت ویترین بودم و هر روز، افراد زیادی برای خرید من می آمدند امّا به خاطر قیمت که خیلی گران بود کسی مرا نمی خرید*

تا این که روزی پسر بچّه ای با اصرار به خاطر عکس زیبایی که بر تن من دوخته بودند پدرش را مجبور کرد تا مرا هر طور که هست بخرد* از آن روز به بعد، پسرک هر روز مرا به تن داشت و از من جدا نمی شد و ساعت ها به تقش گربه ای که روی من بود خیره می شد و حتی برایش اسم هم انتخاب کرده بود* روز ها همین طور می گذشتند و پسرک بزرگ و بزرگتر و می شدمن کوچک و کوچکتر، تا اینکه روزی مادر پسرک مرا از تنش بیرون آورد و پیراهن نویی به او داد و به او گفت پسرم، تو دیگر نمی توانی این پیراهن را بپوشی چون برایت کوچک شده است*

هم پسرک و هم من خیلی ناراحت شدیم زیرا به هم عادت کرده بودیم* پسرک از آن روز به بعد، مرا همه جا حتی در مدرسه هم می برد و گربه را به بچه ها نشان می داد*

شب ها مرا از خودش جدا نمی کرد و از نظر او من فوق العاده بودم* او از من عکس می گرفت و من را خیلی دوست می داشت*

تا اینکه روزی، پدر پسرک آستین های مرا قیچی کرده و باقیمانده مرا به عنوان شیشه پاک کن و دستمال ماشین، استفاده کرد و پس از مدتی من را دور انداخت* پسرک خیلی ناراحت شد و گریه کرد* شب اول گربه ای را می دیدم که ساعت ها به من خیره شده بود* به گمانم فکر می کرد عکس خودش را می دید* امّا در شب دوم اوضاع بدتر بود و من در ماشین زباله بودم و هر روز به یک جا می رفتم و در حال حاضر، مرا جلوی ماشین بسته اند تا اگر حشره ای بخواهد وارد دم و دستگاه ماشین بشود نتواند*

بد هم نیست چون که هر روز به یک جای تازه سفر می کنم*

پرواز بدون بال

موضوع : پرواز بدون بال

چـشـم هـایـم بـر روی هـم مـیـگـذارم و آرام بـر بـال خـیـال بـه سـمـت آسـمـان پـرواز مـیـکـنـم. نـسـیـم خـنـک صـورتـم را نـوازش مـیـ کـنـد، و رطـوبـت ابـر هـا دسـت هـای گـشـوده ام را خـیـس مـیکـنـنـد.

نـگـاهـی بـه خـودم مـی انـدازم کـه بـی بـال پـرواز مـیـکـنـم و در اوج آسـمـان هـا بـه گـردش مـیـپـردازم.

خـیـالـم هـمـچـون بـالـی مـرا بـه هـر سـو کـه مـیـخـواهـم مـیـبـرد؛ گـاه گـاهـی به نـقـطـه ای سـبـز و زیـبـا.. گـاه گـاهـی بـه سـمـت صـحـرای خـشـک و سـوزان و مـن شـاد و خـوش حـال از سـفـر خـیـالـی ام بـا بـال هـای نـامرىٔـی ..

پـرنـدگـان بـا بـال هـایـشـان راحـت پـرواز مـیـ کـنـنـد امّـا زود خـسـتـه مـیـشـونـد امّـا مـن بی بال خـسـتـه نـمـیـشـوم و هـر وقـت کـه بـخـواهـم کـه بـخـواهـم مـتـوقـف مـیـشـوم و هـر وقـت بـخـواهـم شـروع مـیـکـنـم .

زنگ انشا

زنگ انشا

موضوع：زنگ انشا
درزنگ انشا تمام چیزهایی که دیده ایم یا شنیده ایم رادرقالب یک موضوع یاداشت می کنیم.
من دوست دارم در زنگ انشا معلم به تمام نکات ودستورزبان های درسی مانند ان که هر انشا از سه بخش مقدمه 'بدنه (تنه) ونتیجه گیری تشکیل شده است اشاره کند.
به نظر من کلاس هم باید مانند انشا باشد وبه سه قسمت اصلی تقسیم شده باشد معلم در اول کلاس توضیحی درباره ی درس دهد بعد ازروی کتاب درسی؛ درس را مطالعه کنیم ودر اخر از درس نتیجه گیری کنیم یعنی انشایی بنویسیم که در ان نکات درسی را رعایت شده ودر میان قسمت ها یک لطیفه یا حکایت بیان شود.
پس هر کلاس انشا هم مانند هر انشا مقدمه' بدنه (تنه) ونتیجه گیری دارد.