انشا در مورد دوچرخه سواری

در خصوص فواید دوچرخه سواری قبلاً مفصل صحبت کرده ایم اما اگر به دنبال یک دلیل اصلی برای دوچرخه سواری هستید شاید شادی آور بودن دوچرخه سواری دلیل خوبی برای شما باشد.

این احساس شماست که از رختخواب بیرون‌تان می‌کشد تا قبل از این‌که دیگران بیدار شوند به دوچرخه سواری بروید. این احساس شماست که شما را درانتهای روز فرا می‌خواند تا بند کفش‌های‌تان را ببندید و به دوچرخه سواری بروید. این حالت شاد و آسوده مغز است که هنگام خروج از محله‌مان و پیمودن کیلومترها تا هرجایی که بشود، دنبالش هستیم.

وندگان به این احساس، “شور دویدن” می‌گویند که دوچرخه‌سوارن هم آن را حس می‌کنند. و حالا پژوهشگران یک قدم به شناخت علت آن نزدیک‌تر شده‌اند. مثل بسیاری از تمایلات بیولوژیکی ما، میل به دوچرخه‌سواری، بیشتر، عملکردی از غرایز حفظ بقاء ماست؛ سیگنالی ریشه‌دار در درون مغز که طالب گذران زندگیست.

دو ماده شیمیایی مهم در مغز در این پدیده دخیل هستند: لپتین، هورمون متابولیک و دوپامین، که یک ناقل عصبی است. لپتین که از مشتقات سلول‌های چربی است، به مغزمان گزارش می‌دهد که چه زمانی بدن ما انرژی کافی دارد. وقتی میزان لپتین کم باشد، شما میل به فعالیت بدنی پیدا می‌کنید؛ تحقیقات نشان می‌دهد این اتفاق اغلب در افرادی روی می‌دهد که زیاد تمرینات استقامتی انجام می‌دهند، مانند دوچرخه سواری.

وقتی از دوچرخه پیاده می‌شویم و وعده بعد از دوچرخه‌سواری را می‌خوریم، مغز به‌عنوان پاداش، دوپامین را که مفرح است آزاد می‌کند. این اتفاق تبدیل به یک چرخه خود تداوم بخش از شادی می‌شود که ما را درحالت بیتشر خواستن این تفریح نگه می‌دارد.

محققان دانشگاه مونترال، به‌تازگی این مکانیسم بازخورد عصبی را در موش‌های مورد مطالعه کشف کردند. موش‌هایی که پروتئین حساس به لپتین‌شان کم بود، دو برابر بیشتر ازموش‌هایی که این کمبود را نداشتند، روی چرخ‌هایشان پریدند