نامه ای به امام زمان
عصریک جمعه ی دلگیر دلم گفت که بگویم بنویسم که چرا
عشق به انسان نرسیده است؟
چرا آب به گلدان نرسیده است؟
هنوزم که هنوز است غم عشق به پایان نرسیده است؟
بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است؟
چرا کلبه ی احزان به گلستان نرسیده است؟
عصر این جمعه دیگر وجود تو کنار دل هر بی دل آشفته شود حس!
کجایی گل نرگس؟
می نویسم نامه ای به مولایمان
از:دل کوچک من
به:بزرگی آقا امام زمان(عج)
سلام امام من مولای من سرور من و ای که جانم به فدایت
مولای من من شما راندیده ام ولی می شناسمتان. شما مرا دیده اید و میشناسیدم.
پس از قبل آشنایی کامل با یکدیگر داریم ولی باهم هم صحبت نشده ایم.
بزرگترین آرزوی من هم صحبتی باشما ودیدن روی ماه شماست وسپس در کنار شما بودن وجنگیدن با تمام کفر ویار و یاور مظلومان بودن.امام من اگر بی هرکس بتوانم زندگی کنم بی چهار چیز نمی توانم:
1-خداوند بزرگ و حق تعالی
2-عشق امام حسین(ع)
3-قرآن و نماز
4-وجود مبارک شما
امام من آرزوی دوم من این است که تکالیف و واجبات اولیه دین
رارعایت کنم چون اگر رعایت نکنم چگونه به شما برسم؟
آرزوی بعد من سلامتی پدر و مادرهاست چون بچه ها آنهارا خیلی دوست دارند وبعد از آن موفقیت دانش آموزان در درس هاست و از همه مهم تر احترام به پدر و مادر.
امادعای آخر:
یامهدی ادرکنی
