انشا امروز یا دیروز؟
امروز یا دیروز؟
به نام خالق هستی
امروز یا دیروز؟
هرجور که فکرش را میکنم نمی توانم دنیا را طوری تصور کنم که در آن ظلم وجود نداشته باشد اما در هر دوره ی زمانی مردم ایران توانسته اند ظلم ظالمان را نادیده بگیرند. مثل صفا و صمیمیت مردم ایران در دوران گذشته که حتی وقتی که به انها ظلم میکردند،دل هایشان شاد بود.
امروز یا دیروز؟
یاد رادیو ها بخیرٍ، همان رادیو هایی که شروع جنگ اعلام کردند و هجده ماه بعد آزادی همان خرمشهر را اعلام کردند.خرمشهری که نماد مقاومت در ایران است.
آن روز ها کلاس درس جبهه بود، درس هایشان غیرت و مردانگی بود. معلم ها حاج حسین ها بودند و گاهی بچه های کوچک.
آن روز ترس از ننوشتن تکلیف و تنبیه و نمره نبود، گویی اصلا ترسی میان مردانی که برای دفاع از ناموس خود، داوطلبانه روی مین رفتند و داغی چندین ساله برای مادر به یادگار گذاشتند.
امروز یا دیروز؟
آن روز ها دود توپ ها، تفنگ ها، و تانک ها ابر های آسمان را تشکیل می دادند و موشک ها باران شهر ها بودند.
از شهیدان داخل خاک گفتم ولی شهیدان زنده را از یاد بردم، جانبازان...
کسانی که هر از گاهی شهید خاکی میشوند.کسانی که به جای چاقو های ضامندار خدا ضامنشان است.کسانی که به ناچار از نوجوانی به بعد نتوانستند از پا یا دست و یا هردو نتوانسته اند استفاده کنند و بعضی نا خواسته آسیب های نا بخشودنی به اطرافیان میزنند.باز با این حال دمه همه ی آنها گرم ...
امروز یا دیروز؟
آنروز ها مرد هایی نبودند که آبروی دیگر مرد ها را ببرند. مرد های که آدمیزاد نمیداند به آنها باید به چشم خواهر نگاه کند یا برادر. افرادی که به حساب های بانکی خرج از کشورشان دل خوش کرده اند در حالی که طلا های کسی که بهشان راه رفتن و حرف زدن یاد داده است با قرض های پدرهایشان مقابله میکنند. افرادی که دل خوشی هایشان مد روز و ادکلن هایشان است.
امروز یا دیروز؟
آنروز ها خبری از موبایل و اس ام اس ها نبود طوری که در هر دو سه خانه شاید می توانستیم یک تلفن خانگی پیدا کنیم. در حالی که دید و بازدید ها بسیار بیشتر بود.به جای خواندن جوک های که در آن ها توهین به قومیت های مختلف است شاهنامه خوانی، خواندن فال حافظ، تفسیر قرآن و کارهایی از این قبیل بود.
بگذریم....
حرفهایم تکراریست....
این حرفها انشایی برای نمره نیست......
در دیروز مردم انسان بودند اما امروز فقط آدم اند....
